Rode Loper, Naarden (20km)

Het is 7u als de wekker gaat. Ik heb gisteravond mijn kleding al neergelegd en mn rugzak ingepakt met voldoende drinken en eten voor onderweg. Vandaag is de grote dag.. samen met 7 anderen lopen we onder de naam Kidney Pilgrims 20 km over de rode loper. Een sponsorloop georganiseerd door de nierstichting om geld in te zamelen voor de draagbare kunstnier om de vrijheid van de hemodialyserende patiënt tevergroten.

Maico en Baloe zijn in Renkum in goede handen dus ik kan onbezorgd en met een gerust hard richting Elst om vanaf daar met twee medewandelaars naar Naarden te rijden. Eenmaal in Naarden lopen we via het donorbeeld de grote kerk binnen waar de rest van de groep al staat te wachten. Als iedereen zijn kidney Pilgrims vlag op de rugzak heeft gespeld,de rode veters I geregen heeft en de sponsorkaart om zijn nek heeft gehangen, zijn we klaar voor vertrek...

Vol goede moed verlaten we de kerk, de eerste stappen zijn gezet, we zijn onderweg....
Net buiten naarden besluit ik mn schoenen te wisselen, ze lopen niet naar verwachting en ik ben blij dat ik m'n vertrouwde wandelschoenen achter in mn rugzak heb zitten. Het verschil is direct merkbaar... toch loop ik nog niet optimaal... Hier had ik niet op gerekend. 

Ik heb last van mn enkels en ik merk dat ik mn voeten onvoldoende afwikkel waardoor ik teveel herrie maak tijdens het lopen.  Terwijl de rest van de groep flink doorstapt, raak ik achterop. Ik baal... Dit is niet wat ik er van verwacht had... waarom ik? Waarom nu? Dit is waar ik de afgelopen weken naartoe getraind heb en ik was er bij aanvang van overtuigd dat ik dit zou kunnen. Oké ik had in de auto al aangegeven dat de eerste 5 km het zwaarst zouden zijn, nu op een verharde weg leek het alleen veel malen erger dan tijdens de wandelingen in het bos. Zou het komen doordat ik met beide benen in het verleden in het gips heb gezeten? De twijfel slaat toe... 

Vlak voor de splitsing met de 10 km route voel ik de omslag.... 4,3 km en *bam* van het een op andere moment is de pijn in mn enkels weg en weet ik dat ik vanaf dat moment zonder probleem verder kan lopen. Een eindje verder staat de rest van de groep ons op te wachten, ik zeg dat ik het ergste deel van de rit achter de rug heb en nu zonder problemen verder kan. Vanaf dat moment kan ik het tempo van de groep dan ook prima bijbenen. Tijdens het lopen kletsen we over vanalles en nog wat. Met de één klets ik over de wandelroutes in de buurt, met de ander over de honden, de voorbereiding, de aanschaf van benodigdheden voor tijdens de reis, toekomstplannen, soms lopen we gewoon naast elkaar zonder iets te zeggen en zijn we zo weer een paar kilometer verder zonder dat we ons bewust zijn van de tijd.

Na de info avond van santiago hebben we elkaar niet meer gezien, wel gesproken via Facebook en op de app, vandaag was de eerste keer dat we samen aan de wandel zijn en elkaar beter leren kennen terwijl de weg ons langs grote villa's, door bos, over de hei en langs een enorme speeltuin leidt. Onderweg komen we langs diverse stempelposten die ons voorzien van extra dosis motivatie en wat lekkers voor onderweg.

Het tempo zit er aardig in, tijdens mijn wandelingen, heb ik nog niet zover en zolang aan een stuk achtereen gelopen. Mijn grenzen worden vandaag enorm op de proef gesteld... een langer stuk in toptempo. Aan het eind van de trip word ik nog even verrast door een onverwachtte wending. We worden onthaald met muziek en champagne. Na een korte stop wandelen we het laatst stuk terug naar het startpunt...

Waar we om 10 uur de grote kerk Naarden uitliepen, de kerk waar ik in september getuige was tijdens de bruiloft van één van mn beste vriendinnen, lopen we rond half 4 aan de andere kant de kerk weer binnen. 21,5 km in 4u en 38 minuten. Ik had eerlijk gezegd niet verwacht dat we voor 17u weer terug zouden zijn...