Hij is binnen! En ik ben blij. Heel blij!
Ik heb mijn leven te danken aan mijn donoren. Op 3-jarige leeftijd, ontving ik mijn eerste donornier. Mijn vader gaf mij een nieuw leven toen hij mij op 18-jarige leeftijd zijn nier schonk en in 2016 werd ik van de dood gered doordat nabestaanden hadden besloten de organen van hun overleden naaste beschikbaar te stellen voor donatie.
Dankzij zijn of haar nier en pancreas heb ik na 30 jaar geen suikerziekte meer en kon ik na 2 jaar weer in mijn eigen bed slapen. 4 nachten per week sliep ik in het ziekenhuis om mijn lichaam schoon te houden. De machine naast mijn bed haalde de afvalstoffen en het overtollige vocht uit mijn lichaam. Zonder die machine had ik het niet gered en aan die machine had ik het ook niet heel veel langer volgehouden. Een dialysemachine is je beste vriend, waar je zo snel mogelijk weer vanaf wil.
Maargoed, de nieuwe wet is aangenomen. Het Actieve Donorregistratie system is een feit.
Minder blij was ik met de nieuwskoppen die direct na het debat naar buiten kwamen. Zo appte mijn broertje nog voor Pia Dijkstra haar laatste woord had gesproken het eerste bericht van Nu.nl:
"Senaat stemt in met donorwet, Nederlanders voortaan automatisch donor". En er volgde meer van zulke kreten.
Mijn nekharen vlogen overeind en koude rillingen kropen via mijn rug naar beneden. Ik voelde tranen van frustratie naar boven komen. Mensen die het debat niet gevolgd hadden, werden naar mijn mening compleet verkeerd en vals ingelicht. Want lieve mensen,
Niemand wordt met het aannemen van deze wet automatisch donor!
Hoe zit het dan wel?
- Iedereen wordt gevraagd (in ieder geval met 18 jaar) zich te registreren in het donorregister
- Iedereen die zich niet registreerd krijgt een herhaalde oproep om zijn keus vast te leggen
- De kans is groot dat je in de toekomst bij verlengen van je identiteit of rijbewijs ook gevraagd wordt naar jouw donorregistratiekeus
- Ga je niet op deze herhaalde verzoeken in om je keus vast te leggen, dan wordt er vermeld dat je geen bezwaar hebt.
- Geen bezwaar in die zin dat je niet hebt aangegeven of je wel of geen donor wilt zijn.
- Nabestaanden zullen altijd het laatste woord hebben betreft donatie bij "geen bezwaar"
Ook is tijdens het debat gesproken over het feit dat organen sowieso niet gedoneerd zouden worden indien overledene bij "geen bezwaar" geen nabestaanden heeft om de uiteindelijke keus te maken.
Eigen Verantwoordelijkheid
De overheid legt in eerste instantie de verantwoordelijkheid van de donorregistratie bij jou. Jij bent de enige die actief kan bepalen of je wel of geen donor wilt zijn.
Als je die verantwoordelijkheid niet neemt, dan geef je die verantwoordelijkheid indirect aan je nabestaanden en zullen zij op basis van "geen bezwaar" de beslissing moeten nemen om je organen wel of niet te donoren.
Je houdt met het nieuwe registratiesysteem dus wel degelijk het recht op zelfbeschikking.
De overheid zal zich op geen enkel moment het recht toeeigenen om over jouw lichaam en organen te beslissen. Het heeft geen zin om met je vinger te wijzen. Doe je beklag, zet je hakken in het zand, verwijt de overheid dat ze je verplichten om een bewuste keus te maken. I don't care.
De enige die beslist, dat ben jij!
Voor mij gaan, op deze valentijnsdag, mijn gedachten naar diegene die vanuit onvoorwaardelijke liefde zijn/haar organen heeft afgestaan om mij mijn leven terug te geven. Ik ben Donor, Jij ook?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten