Het is 6 uur als de wekker gaat. Ik ben al een uur aan het spoken. Ik ben moe en heb weinig energie maar motiveer mezelf uit bed te gaan en me aan te kleden. In elke andere situatie had ik mijn afspraken afgezegd en was ik blijven liggen, maar deze afspraak kan ik nu niet laten gaan.
Hondsberoerd stap ik in de auto en begeef me naar mijn afspraak in Leiden. Het is druk op de weg. Vanaf Tiel tot aan de A2 staat er file en ook op de ring bij Utrech is het raak. Het stuk waar ik normaliter net geen 1,5 uur over doe, kost me nu 2,5 uur reistijd. Ik ben inmiddels vermoeider dan dat ik gister naar bed ben gegaan en de dag is nog maar net begonnen.
Deze afspraak zou ik het liefst cancellen als er niks aan de hand is en alles goed gaat, maar deze afspraak heb ik des te harder nodig als ik me niet lekker voel. De parkeergarage is al aardig gevuld en als ik eenmaal de auto uit stap, sta ik te trillen op mijn benen. Waar het aan energie ontbreekt, neemt de wilskracht het over.
Met beton in mijn schoenen en bakstenen op mijn rug begeef ik me naar de prikpost. Zichtbaar vermoeid plof ik neer in de stoel. "Gaat het?", "niet echt," antwoord ik en vertel dat de rit van 2,5 uur toch echt niet ana mij besteed is op de vroege ochtend. De prikverpleegster knikt begripvol terwijl ze de naald in mijn arm zet.
Nog een uur te gaan voor ik bij de dokter terecht kan. Het liefst zou ik nu nog even een uurtje in bed kruipen. Helaas moet ik het doen met een harde stoel in de wachtkamer.
"Mevrouw van Schaïk?"
Ik sta op en loop richting de spreekkamer. "Volgens mij voel jij je niet helemaal lekker vandaag". "Ik knik bevestigend en vertel dat ik weer een aanval heb. Dat ik verjaardagen moet afzeggen, korter met de honden kan lopen en me af en toe net een biologische terrorist voel.
Mijn bloedwaardes zijn gelukkig stabiel en de organen functioneren naar behoren. "Zullen we volgende week dan maar even een belafspraak maken?" Ik knik. Als verdoofd loop ik weer naar buiten. Ik bel een vriend om een update te geven over het consult. "Als het echt niet gaat, kom ik je halen hoor!", "Ik weet het, maar dan zit ik met de auto.", "Die auto is het probleem niet, die halen we een andere keer wel op. Ik maak me nu meer zorgen over juw veiligheid. Bel je me als, je er onderweg achterkomt dat het je teveel wordt? Dan kom ik je alsnog halen...", "Ik ga eerst even wat eten misschien dat ik daar iets van op knap. Daarna kom ik op het gemakje naar huis en zal stoppen en pauzeren als het me teveel wordt...", "Wel bellen heh!", "Jahaa, ik hou je op de hoogte. Dankje".
Ik weet dat ik hulp in zou moeten schakelen, toch stap ik zelf met een zwaar en vermoeid hoofd in de auto. Soms snap ik niet dat ik geen recht meer heb op een taxivergoeding. Ik mis de mensen die me willen en kunnen rijden (het kost ze in mijn geval een vrije dag) en het OV is geen optie in deze tijd van het jaar vanwege de heersende griep in combinatie met mijn verlaagde weerstand. Na de nodige rustpauzes onderweg en een lading twixen en snickers die nog in mijn auto lagen, ben ik blij als ik weer mijn straat in rij. Ik laat de honden uit en duik mijn bed in. Nog voor ik mijn kussen raak, ben ik vertrokken...
Toch best raar dat ik, in gezonde staat van zijn, niet naar het ziekenhuis wil en dat als het nodig is, wel alles op het spel wil zetten om er te komen op het moment dat ik er eigenlijk niet toe in staat ben. Op zulke momenten zou ik het toch wel heel fijn vinden, als het ziekenhuis naar mij toe zou kunnen komen.
Dat ik in die situatie gewoon thuis mijn bloed had kunnen controleren en ik het consult digitaal had kunnen afhandelen. Nu kost het me twee dagen om van de hele expertise bij te komen. Tijd die ten koste gaat van Werk, studie, huisdieren en het huishouden.
Als ik deze expertise vanuit huis had kunnen ondernemen had het me 3 dagen gescheeld. Had ik het ziekenhuis een besmettingsrisico ontnomen, had ik verkeerstechnisch ene minder groot risico hoeven nemen, hadden vrienden een hoop zorgen bespaard gebleven, had reiskosten bespaard (die ik uiteindelijk wel weer terugkrijg van de belasting) en had het resultaat van het consult niet veranderd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten