De laatste ronde

"The secret of change is to focus all of your energy 
not on fighting the old, but on building the new"

~Socrates~

 Het feit dat ik nauwelijks drukalarmen heb als ik 4 uur op mijn linkerzij blijf liggen, maakt dat ik vanuit de dialysestoel gepromoveerd ben naar een bed.

"Normaal doen we dat niet bij mensen jonger dan 80 jaar, maar voor jou maken we een uitzondering" antwoordde mijn arts afgelopen week met een knipoog. Het heeft even geduurd maar inmiddels mag ik haar wel. Zeker nu ze me een bed beloofd heeft, de onderzoeksuitslagen naar Leiden gestuurd heeft en een aantal afspraken geregeld heeft voor de tweede week van januari.

Vanmiddag kwam ze nog even melden dat ze voorlopig geen medische ingrepen wil uitvoeren om de drukalarmen te verhelpen nu blijkt dat het mogelijk positieafhankelijk is. Het plaatsen van een nieuwe katheter zou weer een behoorlijke aanslag op mijn vaten zijn en als het probleem met zoiets simpels opgelost kan worden, waarom dan ingewikkeld doen?

"Deal! je mag blijven! Mits ik m'n bed mag houden." Antwoord ik.

Als ze weg is zet ik mijn hoofdtelefoon op en verlies mijzelf in de film "Intouchables". Een franstalige film over een geheel verlamde man die een vriendschap opbouwt met zijn persoonlijk verzorger die afkomstig is uit de achterbuurt van Parijs en op geheel eigen wijze omgaat met de man waar hij zorg voor draagt. Twee mensen die op alle fronten compleet van elkaar verschillen maar samen het beste uit elkaar naar boven halen. Een prachtfilm!

Na de film wordt mijn maaltijd gebracht. Een tosti en een geschilde en in stukjes gesneden appel. Wat een service! De machine is het er deze keer niet mee eens en slaat op hol. "Kom op! Nog even volhouden vriend! Het zit er bijna op voor dit jaar." spreek ik hem bemoedigend toe. Als ik op mijn rug ga liggen, gaat het beter.

Niet veel later klinkt Vivaldi's 4 Seasons naast mijn bed. Ha! De dialyseronde zit er op! Nog even de laatste controles en ik mag weer naar huis.

Ik wens iedereen op de afdeling de beste wensen en als ik de deur uit loop, roept een enthousiast verpleegteam me na:

"TOT VOLGEND JAAR!" 

Baloe Bear. Mijn Black-Tri Australian Shepherd. 4 jaar oud.