“Sometimes
we build up walls. Not to keep people out,
but to see who loves us enough to break through them”
but to see who loves us enough to break through them”
Iedereen
wil gewaardeerd worden, goedkeuring krijgen en geaccepteerd worden
zoals hij of zij is. Jarenlang heb ik weinig zelfvertrouwen en
eigenwaarde gekend. Ik sprak laatst iemand ook chronisch ziek die dat
wel herkende. Ze zegt: “apart heh? Dat we dat beiden zo ervaren...”
Ik denk even na en vertel haar dan dat het misschien helemaal niet zo
vreemd is maar juist wel heel verklaarbaar....
Als
kind ging de meeste aandacht naar mijn gezondheid. Mensen waren
constant in de weer om mij beter te maken. Pillen slikken,
bloedsuikers meten, insuline spuiten. De nadruk werd dus veelal
gelegd op mijn beperkingen en als er iets niet klopte werd ik
weggestuurd omdat ik niet aan de norm voldeed.
Als
ik ziek werd, stuurde de leeraar me naar huis en werd ik vervolgens
door mijn ouders in negen van de 10 gevallen naar het ziekenhuis
gebracht. Als ik daar weer was opgeknapt voldeed ik weer niet aan de
norm en moest ik weer naar huis....
Dat
is als kind niet bevorderlijk voor je eigenwaarde en zelfvertrouwen.
Je krijgt het idee dat je nergens thuis hoort en voor niemand goed
genoeg bent....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten