Tandarts

"The best way out is always through"

Gespannen lig ik in de stoel van de tandarts. Het is stil en donker. De tandarts zoekt iets tussen zijn gereedschap, kan het blijkbaar niet vinden en loopt mompelend de behandelkamer uit. Daar lig ik achterover met open mond in de stoel in het licht van de behandellamp waardoor de rest van de behamdelkamer in het duister verdwijnt. Op de achtergrond vang ik wat klanken van de radio op. Ik sluit mijn ogen. Niet veel later komt de tandarts terug met een grote betonboor in zijn handen. 

Op het moment dat hij de knop in drukt en het geluid van een enorme machine door de behandelkamer gaat schiet ik overeind.

Verschrikt kijk ik om mij heen. Op de enorme bak herrie die van buiten komt is er niks veranderd. Ik zit rechtop in bed. Jemig, hadden ze me niet even kunnen waarschuwen ofzo? Het is 8.30u! Met het hart in mijn keel en vergrote puppillen wrijf ik mijn ogen uit. Nog wat verward en met een slaperig hoofd probeer ik het geluid de lokaliseren. Met een zucht plof ik weer neer en leg met enige ergernis mijn hoofd onder mijn kussen. Het had van mij best wat subtieler gemogen.

Als ik beneden kom zie ik door het keukenraam een flinke machine aan de overkant van de straat staan. Er beginnen lampjes te branden. Afgelopen week kregen we bericht in de bus dat ze de bomen aan de overkant gingen verwijderen vanwege een of andere insectenplaag. Had mij even niet gerealiseerd dat het vandaag was.

Goed, terug naar de orde van de dag. Tandarts. Een paar weken terug was ik op controle geweest voor een grondige gebitsreiniging. Het is één van de onderdelen ter voorbereiding op transplantatie. Voordat je geopereerd wordt wil het ziekenhuis dat je vrij verklaard bent van mogelijke infectiehaarden. Gebit en tandvlees vormen een risicogebied en moeten dus gesaneerd worden.

Tandartsen, mondhygiënisten   brrr... ik heb er echt helemaal niks mee. 

Ik hou helemaal niet van dat gepor en geprik in mijn bek. Echt waar, mij doe je meer plezier met een bezoek aan het ziekenhuis dan met de halfjaarlijkse tandartscontrole. Er zijn al meer dan genoeg mensen die zich bemoeien met mijn lichaam en mijn gezondheid. De tandarts is mij er dan vaak net 1 teveel. En om heel eerlijk te zijn ben ik 's morgens vaak al zo druk met medicijnen innemen, bloedsuikers controleren, insuline prikken en zorgen dat ik een stevig ontbijt naar binnen krijg (ik heb vaak al moeite om naast alle pillen een hap door mijn keel te krijgen) dat mijn tanden er nog wel eens bij inschieten. 

Dan is die medicatie daarnaast ook niet bepaald bevorderlijk voor je tanden en gebit en de suikerziekte doet er nog een schepje bovenop waardoor ik nog eens extra gevoelig ben voor tandvleesontsteking. Dus moet je er eigenlijk nog meer aandacht aan besteden dan iemand die gezond is. Ik zou het daarnaast fijn vinden als de tandarts eens positief commentaar zou leveren. Iets in de trant van "goh, ik zie dat je je best doet, maar mag nog wel iets beter en misschien helpt het als je...(vul zelf maar in)" in plaats van "je moet beter poetsen". Van die laatste woorden schieten de nekharen overeind en heb ik alles behalve zin om nog langer een tandenborstel in mijn mond te stoppen. Meer dan mijn best kan ik niet doen toch? 

't is toch best erg  als je jezelf betrapt op de gedachte dat je liever 4 uur dialyseert dan dat je in 30 minuten je gebit laat reinigen door de mondhygiëniste....