Door weer & wind

"She stood in the storm and when the wind dit not blow her way"
"She adjusted her sails"
Elizabeth Edwards

Inmiddels rijdt de taxi mij minstens 3 keer per week heen en weer tussen Westervoort en Nijmegen. Regelmatig wordt mij door de taxichauffeur de vraag gesteld waarom ik niet dichter bij huis dialyseer. "Ik rijd graag een stukje verder voor goede zorg" antwoord ik dan. "Èn ik wil, als het even kan, het liefst, alles zo dicht mogelijk bij elkaar houden"

Communicatie binnen 1 ziekenhuis is soms al een hele opgave, laat staan als er 3 ziekenhuizen mee gemoeid zijn. Het is gewoon niet handig als ik voor de diabetes in het Rijnstate behandeld zou worden,  voorbereidende onderzoeken voor transplantatie in Nijmegen laat doen en weer ergens anders zou dialyseren om uiteindelijk in Leiden getransplanteerd te worden.

Hoe meer partijen zich zich met mijn gezondheid bemoeien hoe groter de kans op miscommunicatie misverstanden of onduidelijkheden en dus ook op medische missers want uiteindelijk hangt het allemaal met elkaar samen. Als puntje bij paaltje komt, ben ik degene die overal achteraan moet bellen, mailen om te zorgen dat de juiste gegevens op de juiste tijd bij de juiste persoon op het bureau liggen.

De woorden van mijn vorige arts klinken door mijn hoofd: "Hoe meer kapiteins op het schip, hoe groter de chaos" Hij doelde daarmee op het feit dat het beter was om maar 1 behandelend arts te hebben toen het punt aangekomen was, dat hij me over moest dragen. Ik vond het een verschrikkelijk moment, nog steeds... eigenlijk. Om heel eerlijk te zijn. "Ik wil helemaal geen andere kapitein!" riep ik enigszins verward en teleurgesteld toen het moment daar was. Als ik iemand in vertrouwen had genomen de afgelopen maanden sinds ik te horen had gekregen dat mijn nier het begeven had....

Ik heb gesmeekt om bij hem te mogen blijven, het mocht niet baten. De plaatsing naar de dialyseafdeling zou gepaard gaan met een artsenoverdracht. Ik kon er niet onderuit.

Vanuit deze weerstand kwam ik tot het lumineuze inzicht om dan zelf maar het roer over te nemen en de kapitein van mijn eigen schip te worden. Als kapitein ben ik tenminste bevoegd om mijn eigen koers te varen en kan ik middels de stuurman (lees: arts) advies vragen zodat ik met de verkregen informatie zelf de juiste richting kan bepalen. Het bevalt me prima en tot nu heb ik de touwtjes aardig in eigen handen.

In moeilijke tijden denk ik terug aan mijn vorige kapitein, dankbaar dat hij mij in goed vertrouwen de verantwoordelijkheid over mijn eigen schip & bemanning heeft gegeven. Met een diepe zucht en hier en daar ontstane tranen door de scherpe wind, bevind ik mij nu 4 maanden later vol goede moed in het ruime sop.....

"Het is toch elke keer weer wel weer een eind rijden" zette de taxichauffeur het gesprek voort.
"Dat half uurtje valt best mee hoor meneer, het went vanzelf,
na eergisteren, gisteren en vandaag mag ik morgen weer....." antwoord ik.
"Jeetje! zo vaak?"
"Yup, deze week wel, anders vergaat mijn schip"
De taxichauffeur kijkt mij verward aan.
"Ach, wees blij. Das toch goed voor je portomonnee" antwoord ik met een knipoog.
De taxichauffeur grinnikt en rijdt zwijgzaam verder.

Train - Mermaid